SEN AĞLAMA

Yüzünden gülücükler hiç eksik olmasın demiyeceğim ama unutma ağlamanın da bir yeri ve zamanı var.

SEVİLENE

Ben şair değilim belki
Ama sen bir şiir kadar güzelsin.

SEN VE BEN

Ve her bağlaç birleştirmez, sen ve ben hariç.

BELKİ DE?

Belki de özlemlerimiz, acılarımızı unutturmaya yetmiyordur.

ŞİİR GEMİSİ

Yazılmamış tüm şiirler kadar gizemli
Ufuk çizgisinde kaybolmuş bir gemi

                                                            (M.D.)

"SENİ SEVİYORUM"

Bir şiirdir aşk
Ve bir şeydir hiç söyleyemediğimiz
Söyleyemediğimizdendir derdimiz
Gözlerine bakarken "seni seviyorum" diyemediğimizdendir bu acı
Bu acı ki tufan denizler kadar azgın
Sevgilinin umursamaz bakışları kadar kızgın 
Bu acı ki kara geceye güne söyleyemediğimiz
Bak bir daha söyleyemiyorum:
"Seni seviyorum!"

GİTMEK GEREK

Yorgun düşsün göz kapaklarım
Sabaha kadar kapanmasın
Biriktirdiğim acılarım
Dökülsün açılmasın

Susuşalım

Gökyüzü gibi
Bulutlar gibi

Bir hüzün olsun içimizde

Ağlaşalım

Bilinmeyen ayrılıklar kadar

Kavuşalım

Hiç bırakmamışçasına. . 

KARDELENE AŞIĞIZ

Biraz daha dinlemeli şarkıyı,
Biraz daha üşümeli ayazda
Yoksa kim ısıtacak içimizi bu kadar?

Baharı beklesek açacak güller
Ama biz kardelene aşığız!
İçimiz o yüzden karlı,
Yüzümüz o yüzden soğuk.
Ah anlasalar...

KAR!

Kar, 
beyaz bir manzara.
Bulutlar çıplak,
Krallar çıplak,
Ayyaşlar sokak ortasında.

Ağlayası geliyor insanın.
Ne etsem, 
Ne desem, 
Ne söylesem?
Bir söz vardı hatırlamadım şimdi
-hatırlarsam söylerim-

Hava hala buz gibi
İçim hafif güz gibi
Öpse yanaklarımı 
Olacağım yaz gibi
-önce sevsinde öpmesi kalsın-

Dışarda kar var
Bembeyaz demiş miydim
-sanki mavi kar var da-

Bilemedim şimdi
Alttan mı alayım,
Üstten mi?
Hangisi daha temizdir?
-ben böyle iyiyim-
Yerimde kalayım.

Benim sevdiğim vardı
Ona ne oldu acaba?
Ne olduysa oldu
Belki sobanın yanında
Belki kuş tüyü yatağında
Kuş tüyü dedimse bildiğimden değil ha
-belki dedim ya-

Dışarda kar var 
-içimde olduğu kadar-
Ve esen soğuk rüzgar?..

SENİ ANLATIYORUM

Sen baktıkça yağan yağmurum
Yandıkça ısındığım güneşimsin
Sen kapıyı çalan arsız kadının
Sessiz gelen misafirisin
Sen sordukça söylediğim
Biraz mavi biraz derin
Sen üşüdükçe titrediğim
Gördükçe özlediğimsin.

BAŞKA ZAMAN

Sonra bi bakmışsın gökyüzüne bulutlar sana yağıyor.
Güneş, içler acısı ruhunu yakıyor.
Hayran olduğum sözlerin bana damlıyor.
Bekliyor, sabahları her an kadar bekliyor.
Soruyorum sen kimsin ve ben neden böyleyim?
Bulamıyorum cevabı, bende duruyor gözlerin.
Aydınlatsın gökyüzümü, olduğun her yerdeyim.
Bilemiyorum, senden sonra sanki başka haldeyim.

UMUT VARDIR ELBET

Kendime ihanet ettim
Zararlı bir alışkanlıktan ibaret yüreğim
Gözlerine bakmaya bir ömür bile yetmezken
Bir saniyeyi çok görüyor bana.
Sabretmeyi beklerken
Binlerce dua 
Bir söz etse kalp krizine sebebiyet verecek oysa
Bilmiyor galiba.
Ama kızmıyorum ona da
Gönlü başkasında sonuçta
Kim bilir ateşler içinde uyanıyodur sabaha
En çokta buna üzülüyorum ya.

BİR UMUT, BİN UNUT

Çok mu uzağız birbirimize
Dokunsan ağlayacakmışım gibi.
İki çerçeve arası bu dünya,
Büyük düşler altında,
Arafın tam ortasında,
Geçmişten kalmayım.
Zaman geçmiyor zaman!

Bir umut, bin unut.
Bir keder, ölümden beter!

BİR UMUT HAYAT

Umut karanlığıdır gelen gökyüzünden
Ve sevda kuşlarıdır kalbimize seslenen.
Hayat iki dudak arası bir kelime, 
Hayaller sınırsız birikti içimizde.
Uyuyunca geçecek ama
Uyanmamak gerekecek.

DELİSİNİN DİVANESİ

Bir delinin şiir yazmasıyla başladı herşey.
Neyse ki kırk akıllı okumamıştı.
Yoksa yetmez miydi iki kalp bir olmaya?
Yeterdi elbet,
Yeterdi de kırk akıllı söylemezdi.
İyi de cevabı kim verecek?
Kim verecek! delinin ta kendisi
Delisinin divanesi.

ANNE VE VİCDAN

Yaralı dudaklarıyla çocuğunun ıslak yanaklarını öpen bir annenin yüreğindeki; sevgiyi,umudu,şefkati,merhameti ve yaşama sevincini anladığımızda şükretmenin doyumsuz tadına varacağız.
İşte o zaman kafamızın içindeki asi sorular çözülmüş olacak.