KAR!

Kar, 
beyaz bir manzara.
Bulutlar çıplak,
Krallar çıplak,
Ayyaşlar sokak ortasında.

Ağlayası geliyor insanın.
Ne etsem, 
Ne desem, 
Ne söylesem?
Bir söz vardı hatırlamadım şimdi
-hatırlarsam söylerim-

Hava hala buz gibi
İçim hafif güz gibi
Öpse yanaklarımı 
Olacağım yaz gibi
-önce sevsinde öpmesi kalsın-

Dışarda kar var
Bembeyaz demiş miydim
-sanki mavi kar var da-

Bilemedim şimdi
Alttan mı alayım,
Üstten mi?
Hangisi daha temizdir?
-ben böyle iyiyim-
Yerimde kalayım.

Benim sevdiğim vardı
Ona ne oldu acaba?
Ne olduysa oldu
Belki sobanın yanında
Belki kuş tüyü yatağında
Kuş tüyü dedimse bildiğimden değil ha
-belki dedim ya-

Dışarda kar var 
-içimde olduğu kadar-
Ve esen soğuk rüzgar?..